sábado, fevereiro 25, 2006

La Periestro / Juriti

La Peristero
 
En mia lando, meze de la arbaro,
Kantas la peristero...
Kaj kiel rukuloj por ĝentila amo,
Jen miaj kantoj el sekreta flamo,
Je la liuta kvero!...
 
Vespere, la kolombo venas ĝemi,
Soleca sur vojeto!...
Eble perdita en  dezerta arbar´,
La trista ĝemas per la voĉgitar´,
Saŭdadon pri la nesto!...
 
Kiel kolombo, mi, kun mia  voĉo,
Malĝojas pri la kanto!...
-Tropika floro – en la frideŭropo,
Velkiĝas mi plorante, senŝtopo,
Saŭdad´ pri mia lando!...
 
La perister´ ĝemetas sur  foliojn
Sian Saŭdadkanzonon!...
Angora himno, aŭ varma lamento,
Poemo de amo kaj sentimento,
Elorfa kria sono!...
 
Poste, kantante, venas la ĉasisto,
Al la kolombo pafas...
ĝi trafas kuglo...kaj ĝi falas bruste,
La voĉo mortas fine en singulto,
Finfine, mort` ĝin trafas!...
 
Kaj kiel  la ĉasist` la, morto, baldaŭ,
Samkiel la kolombon,
Senzorge min, komence de la vivo,
Irantan sole al la montdeklivo,
Kondukos min en tombon!...
 
Mortinta, la kolomb´ne plu singultas
Je mezo de la vojo!...
Kaj  kiel tiu bird´,de la hejmo for,
Neniam plu axudiĝos mia plor´
Je saŭdad´ kaj malĝojo!...
 
Traduko de Dokito
24/02/2006
 

A Juriti
 
Na minha terra, no bulir do mato,
A juriti suspira...
E como o arrulho dos gentis amores,
São os meus cantos de secretas dores
No chorar da lira.
 
De tarde, a pomba vem gemer sentida,
Á beira do caminho!...
Talvez perdida na floresta ingente,
A triste geme nessa voz plangente,
_Saudades do seu ninho!...
 
E como a pomba, no seu canto triste,
É triste o meu cantar!...
Flor dos trópicos, cá na Europa fria,
Eu definho, chorando noite e dia,
Saudades do meu lar!...
 
A juriti suspira sobre as folhas secas,
Seu canto de saudade.
Hino de angústia, férvido lamento,
Um poema de amor e sentimento,
Um grito de orfandade!...
 
Depoiis, o caçador chega cantando,
à pomba faz o tiro,
A bala acerta, e ela cai de bruços...
E a voz lhe morre nos gentis soluços,
No final suspiro!...
 
E como o caçador, a morte em breve,
Levar-me-á consigo!..
E eu, chorando, irei triste e sozinho,
Dormir no meu jazigo!...
 
E - morta a pomba nunca mais suspira
À beira do caminho; -
E, como a juriti, longe dos lares,
Nunca mais chorarei nos meus cantares
Saudades do meu ninho!
 

de Casimiro de Abreu
Tradukis
Dokito/24/02/2006